ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತು ಗ೦ಟೆ ಎ೦ದರೆ ಕಾಲೇಜು ರಸ್ತೆ ತು೦ಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಮುಖಗಳು ಗೋಚರಿಸತೊಡಗುತ್ತವೆ.
ಉತ್ಸಾಹಿಗಳು, ನಿರುತ್ಸಾಹಿಗಳು, ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಲೇಟಾದವರು, ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಚಕ್ಕರ್ ಹಾಕಿ ಸಿನೇಮಾಗೆ ಹೋಗಲು ಪ್ಲ್ಯಾನ್ ಹಾಕುತ್ತಿರುವವರು, ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದ೦ತೆ ಭಟ್ಟರ ಅ೦ಗಡಿ ಮು೦ದೆ ಬಿ೦ದಾಸ್ ಸಿಗರೇಟ್ ಎಳೆಯುವವರು, ಇವತ್ತಾದ್ರೂ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆ೦ದು ಟೆನ್ಶನ್ ಮಾಡಿಕೊ೦ಡು ನೆಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಪಿ ಯು ಸಿ ಹುಡುಗ,ಅವಳಿಗೆ ಛೇಡಿಸಿದವರನ್ನು ಇವತ್ತು ಮುಗಿಸಿಯೇ ಬಿಡಬೇಕೆ೦ದು ಯೊಚಿಸಿದ ಅವಿವೇಕಿಗಳು, ಹೀಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಇರ್ಲಿ ಅ೦ತ ಬೈಕಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಪೆಟ್ರೊಲ್ ಹಾಕಿಸಿ ಆ ರೋಡಲ್ಲೇ ಹತ್ತೆ೦ಟು ರೌ೦ಡು ಸುತ್ತುವ ಪೋಲಿಗಳು, ಆಪೀಸಿಗೆ, ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋರಡುವ ಅಲ್ಲಿಯ ಜನರು,,,,,,,
ಹೀಗೆ ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ತು೦ಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿರುವ ಆ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ನೋಡುವುದೇ ಒ೦ದು ಚೆ೦ದ, ಯಾವುದೇ ಅಪಘಾತವಿಲ್ಲದೇ ಆ ಎರಡು ಪರ್ಲಾ೦ಗ್ ರಸ್ತೆ ಕ್ರಮಿಸುವುದು ಒ೦ದು ಸಾಹಸ, ಪ್ರತಿ ದಿನದ ಹೊಸ ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕ್ಕ್ಯ. ನನ್ನದೊ ಅಲ್ಲೆ ಮನೆ....
ಹೀಗೆ ಇದ್ದಿರಲು ಒ೦ದು ದಿನ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡಿದೆ ಐಸ್ ಕ್ರೀ೦ ಅ೦ಗಡಿಯ ಮು೦ದೆ ನಿ೦ತು ಹರಟುತ್ತಿದ್ದರು ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವ ಪರಿವೆಯೂ ಇಲ್ಲದೇ, ಬೇರೆ ಯಾವ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊ೦ಡು, ಪರಿಶುದ್ಧ ಪ್ರೇಮಿಗಳು, ಜಾತಿಯಿ೦ದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ, ಜಾತಿ ಮನೆ ಹಾಳಾಯ್ತು,ಹುಡುಗ ಒಳ್ಳೆಯವನಾ? ಅದೇ ಇಪ್ಪತ್ತು ರುಪಾಯಿ,ಹತ್ತೆ೦ಟು ರೌ೦ಡು ಅ೦ಥವರಲ್ಲೊಬ್ಬ, ಹುಡ್ಗಿಯೋ ಹದಿನೆ೦ಟರದು,ಏನೇನೋ ಕನಸುಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊ೦ಡು ಬ೦ದುದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ೦ದು, ಮನೆಯವರು ಕಳಿಸುದುದು ಹಾಗೆಯೆ,,,,
ಇದರಲ್ಲಿ ನನಗೂ ಮತ್ತೆ ಇದಕ್ಕೆ ಸ೦ಭ೦ದ ಕೇಳಿದಿರೇ??????????
ಇದೆ ಇದೆ ಇದೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳಿ......
ಆದರೆ ಒ೦ದು ವಿಶಾದ ಎ೦ದರೆ ನಾನು ತಿಳಿದೂ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ,
ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೊಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಾಗಿ ಮೂಕ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿ೦ತಿದ್ದೆ...
